مگذار که دکمه ی حیا باز شود / دلبستگی کذایی آغاز شود

مگذار که دامن شرف آب رود/کوتاه چنان شود که از تاب رود

تفسیر مقام آدمی آسان نیست/تفسیر شو،این شکوه،بی پایان نیست

باید که همه به این حقیقت برسند/زن،ملعبه ی دست هوسبازان نیست

زن صید فتاده در دل صحرا نیست/زن لقمه ی نرم و چرب کرکسها نیست

مگذار از این دین و دلت ره بزنند/خود باخته را به به چهچه بزنند

بگذار گرسنگان شهوت،یک عمر/برسفره ی حسرت تو ،له له بزنند

مگذار کلاغان،طمع دانه کنند/در زلف پریشان شده ات لانه کنند

زنهار که زن چراغ چشمک زن نیست/با دست اشاره ی کسی روشن نیست

زن را نسزد که هر کجایی بشود/سر گشته ی بزم دلربایی بشود

زن را آن هم اگر زن مسلمان باشد/باید که نماد پارسایی بشود

زن نیست مجسمه که در یک میدان/در منظر خلق رونمایی بشود

ای زن تو به قدر خویش واقف هستی/در رمز و رموزعشق،کاشف هستی

حیف است که دست کم بگیری خود را/در مرتبه ی خود نپذیری خود را

حیف است که عشق را به بازی گیرند/از دست تو تاج سرافرازی گیرند

مگذار عقاید تو پامال شود/پامال فزونخواهی آمال شود

در دامن خود مرد بپرور ای زن/صدها دل پر درد بپرور ای زن

آن مرد که او مرد ولایت باشد/آن دل که در او درد ولایت باشد

خوش گفت به وصف تو امام شهدا/((از دامن زن،مرد به معراج رود))

گل را به جمال و رنگ و بو بشناسند/زن را به وقار و آبرو بشناسند

ای دختر امروز،زن فردا باش/آرام و قرار دل فاطمه ی زهرا باش

نوشته شده در شنبه 89 دی 4ساعت ساعت 10:50 عصر توسط کارگزار آرمان شهر مهدوی| نظر بدهید