حضرت زهرا دلش از یاس بود

دانه های اشکش از الماس بود


داغ عطر یاس زهرا زیر ماه

می چکانید اشک حیدر را به چاه


عشق محزون علی یاس است و بس

چشم او یک چشمه الماس است و بس


اشک می ریزد علی مانند رود

بر تن زهرا: گل یاس کبود


گریه آری گریه چون ابر چمن

بر کبود یاس و سرخ نسترن


گریه کن حیدر! که مقصد مشکل است

این جدایی از محمد مشکل است


گریه کن زیرا که دُخت آفتاب

بی خبر باید بخوابد در تراب


این دل یاس است و روح یاسمین

این امانت را امین باش ای زمین


گریه کن زیرا که کوثر خشک شد

زمزم از این ابر ابتر خشک شد


نیمه شب دزدانه باید در مغاک

ریخت بر روی گل خورشید، خاک


یاس خوشبوی محمد داغ دید

صد فدک زخم از گل این باغ دید


مدفن این ناله غیر از چاه نیست

جز تو کس از قبر او آگاه نیست

 

نوشته شده در یکشنبه 90 فروردین 28ساعت ساعت 7:32 عصر توسط کارگزار آرمان شهر مهدوی| نظر بدهید