خالق مهربان من!
اگر دست تقدیر تو، لباس سپید آخرت را بر تن من پوشاند و درخت زندگى‏ام، تن به خواب زمستانى و ابدى خویش سپرد و میان من و آن بهار موعود جدایى افتاد، پس در زمانى که سیماى مهربان آن ماه تابان در آسمان چشم مردمان آشکار شد، مرا از محراب قبرم برانگیز و توفیق احرام در صحن و صفایش عنایت کن تا لبیک‏گویان در گرد کعبه وجود مقدسش طواف کنم .
اى اجابت‏کننده هر دعا!
پنجره قلب منتظران رو به آسمان بیکرانت گشوده است تا به یک اشارت تو، غبار غم و اندوه غیبت از دل‏ها برخیزد و چشم‏ها به تماشاى باران ظهور بنشیند .